Ӧти сиктын оліс-выліс Митрей нима зонка. Тӧвся лунӧ сійӧ муніс чери кыйны. Горшыс косьмыны кутіс, а васӧ аскӧдыс эз босьт.

Ковмис юкмӧсысь юны. Ваыс зэв кӧдзыд вӧлі! Но мый вӧчан? Юис васӧ, да гӧлӧсыс дзикӧдз воши.

Горшсӧ быттьӧ ёкыш аслас ёсь тшӧтьнас сутшкалӧ.

Локтіс гортас, мамыслы нинӧм висьтавны оз вермы.

— Кӧні вӧлін? — юасьӧ мамыс.

— К-к-к-к!

— Мый?

— К-к-к-м-к!

— Ме тэнӧ ог гӧгӧрво.

— М-к-г-ӧ-лӧс.

— Кытчӧ гӧлӧстӧ воштін?

— К-тӧк.

— Мун ӧні да корсь ассьыд гӧлӧстӧ.

Митрей шогысла бӧрддзис, но ковмис мунны юкмӧс дорӧ ассьыс гӧлӧссӧ корсьны. Друг кылӧ, мый кодкӧ сылӧн гӧлӧсӧн сьылӧ. Чӧвтіс шатинсӧ, да сылы ёкыш вугыр йылас пысасис, коді сёрнитіс сылӧн гӧлӧсӧн.

— Лэдз менӧ! — кевмысьӧ ёкышыд. — Ме тэныд гӧлӧстӧ бӧр сета.

Митрей, дерт, лэдзис ёкыштӧ. Сійӧ эз пӧрйӧдлы зонкаӧс. Тадзи Митрей бара лои гора да мича гӧлӧса. Весиг лоис зэв нималана сьылысьӧн.

Збыль тайӧ али абу? Мӧвпыштӧй асьныд!

Серпасыс Анатолий ГЛАДУНЛӦН